Wij ontmoetten Ludo voor het eerst in Kathmandu, Nepal, in 2012. Twee en een half jaar later vierden we samen Nieuwjaar in Nieuw Zeeland. Vandaag is hij terug in belgenland en kijkt hij samen met ons met veel plezier terug op zijn belevenissen. Ludo verloor al op jonge leeftijd zijn been door een ongeval. Dit hield hem echter niet tegen om dromen waar te maken. Zo ook de droom om de wereld te zien vanop zijn fiets. Uiteindelijk legde hij in 4 jaar tijd 56.000 kilometer af doorheen 26 landen. Dit is het verhaal van een Limburger die op één been naar Nieuw Zeeland fietste. "Eigenlijk was het een droom ontstaan uit een grap" Wat heeft je ertoe aangezet om dit te doen? Ludo: "Eigenlijk was het een droom die ontstaan is uit een grap. Mijn beste maat Stany die in Bali woont, vroeg op terugkerende momenten om hem te komen bezoeken. Met een lach zei ik, als ik kom, kom ik met de fiets. Dit gegeven begon stilletjes aan te sudderen en te borrelen. Gedurende één van de daarop volgende jaren ontmoette ik in Frankrijk, tijdens een fietstocht, een Nederlands-Belgisch koppel wonende in Nieuw-Zeeland, Jan en Lucie. We werden goede vrienden en intussen werd de droom in mijn hoofd nog groter. Ik fantaseerde..., stel dat ik naar Bali zou fietsen, dan is Nieuw Zeeland ook niet meer zo ver... en het zou leuk zijn om bij Jan en Lucie op de koffie te gaan." Uiteindelijk zette je die fantasie om in werkelijkheid. Ludo: "Ja, zo gezegd zo gedaan... In juni 2010 kocht ik een Santos trekkingsfiets, Eva genaamd. In september 2010 zegde ik mijn werk op. Ik kon na mijn reis terug keren als ik dat wilde, ...wat een luxe was dat!" Was het oorspronkelijk ook de bedoeling om 4 jaar weg te zijn? Ludo: "Het idee was om 2 jaar onderweg te zijn, uiteindelijk zijn het er 4,5 jaar geworden, waarvan 4 jaar effectief gefietst of beter gezegd, onderweg geweest te zijn. Door de geboorte van mijn petekind Julian in 2012 en het overlijden van mijn vader in 2013 ben ik een half jaar naar huis gegaan." Had je op voorhand al een bepaalde route in gedachten of heb je het gewoon op je af laten komen. Ludo: "Ik had op voorhand een route in gedachten, maar door omstandigheden heb ik regelmatig mijn route serieus moeten aanpassen. De aankomende winter in de Stan-landen (Turkmenistan, Oezbekistan, Tadzjikistan, etc.) op het moment dat ik daar was, dengue fever in Bali (1 maand rust 2013) en een ontsteking van mijn prothesebeen (maand rust) gooiden alvast roet in het eten. Verder brachten de eerder vermelde geboorte en het overlijden me tijdelijk weer thuis, vierde ik mijn 50ste verjaardag samen met mijn familie in Italië en had ik een rustperiodes van 1 maand bij Stany in Bali (2012) en bij Jan en Lucie in Nieuw Zeeland. Maar dat is nu net de kunst en het plezier van reizen...." "Het idee was om 2 jaar onderweg te zijn, Hoe ging het thuisfront om met je plannen? Ludo: "Het thuisfront was super enthousiast over mijn fietstocht! Mijn vader en moeder (beide toen 74 jaar) kochten toen zelfs een laptop om te kunnen skypen en om mijn blog te kunnen volgen. De allereerste overnachting van mijn fietstocht was in Nederland, samen met mijn familie die waren mee gefietst. Mijn moeder heeft zelfs de eerste week mee gefietst. Een fantastische ervaring. Na afloop had ze bijna 700 km op de teller, goed hè! Ze heeft me bij mijn geboorte ter wereld gebracht en door de eerste week van mijn tocht samen te fietsen had ik het gevoel dat ze me naar een nieuw leven bracht." Had je het onderschat of ging het eigenlijk wel vlotjes? Ludo: "Tot en met Rome heb ik via een fietsroute gefietst en nadien met landkaarten, kompas en op intuïtie. Voor mij was dat de beste formule om vrij en ongedwongen en zonder veel plannen maken te kunnen reizen. Dat ging vlot en gemakkelijk." Hoe gaat dat om met de fiets, een tent en een beenprothese de wereld rond te fietsen? Ludo: "Het fietsen met een prothese is heel goed verlopen. Een belemmering hoeft geen handicap te zijn als je maar voldoende rekening houd met je lichaam. Het enigste risico voor mij was om niet op tijd een rustpauze in te lassen van een aantal dagen. Mijn prothese been had dit op momenten nodig." Heb je vervelende momenten meegemaakt onderweg? Ludo: "Tja, die heb je altijd wel eens... Zo werd ik overvallen gedurende de nacht in een guesthouse in Negombo, Sri Lanka. Mijn camera en geld waren gestolen. Gelukkig werden mijn bankkaarten, prothese, het ticket om naar India te vliegen en mijn fiets niet gestolen. Dus uiteindelijk heb ik best veel geluk gehad daar." Maar je bent nooit echt in de problemen of in penibele situaties terecht gekomen? Ludo: "Toch wel. In de Laotiaanse bergen kwam ik een aantal dagen zonder eten en drinken te zitten. De moed zonk me op gegeven moment volledig in de schoenen nadat enkele jeeps me passeerden en geen gehoor gaven aan mijn noodsignaal om te stoppen en me te voorzien van drinken. Gelukkig kwam op het meest kritische moment een Thaise vader en zoon me ter hulp. Zij namen mijn fiets, bagage en mezelf mee in de kofferbak van hun jeep. Na enkele uren door de woeste natuur en over steile bergen bereikten we opnieuw de bewoonde wereld. Dit had ik zonder hen niet overleefd. Dank je wel lieve mensen!" "In de Laotiaanse bergen kwam ik een aantal dagen zonder eten en drinken te zitten" Daar tegenover staan ongetwijfeld een heleboel positieve ervaringen. Ludo: "Natuurlijk! Als jongen droomde ik er bijvoorbeeld van dat ik kon vliegen en als ik ouder werd droomde ik ervan om ergens in een luchtballon te kunnen genieten van de vergezichten. Gedurende mijn reis kwam deze droom eindelijk in vervulling wanneer ik in Cappadocië, Turkije, was. In alle vroegte op een prachtige morgen in september bij het opkomen van de zon en een vuur rode hemel was het dan eindelijk zover.... Die morgen, zoals alle voorgaande dagen, stegen er 10 tallen ballonnen op om de mooie natuur en krijtrotsen die de streek rijk zijn, te bezichtigen. Positieve ervaringen gaan trouwens vaak gepaard met interessante ontmoetingen. Tijdens de ballonvlucht leerde ik een koppel met hun 2 kinderen kennen, het klikte onmiddellijk. Na onze kennismaking en mijn verhaal gedaan te hebben volgde van hun kant een uitnodiging om hen te komen bezoeken mocht ik hun deur passeren. Deze was wel gelegen in Dubai... Mijn plan was niet onmiddellijk om naar Dubai te fietsen maar je weet maar nooit hoe reisplannen veranderen. Het was alsof het zo moest zijn. In december moest ik wegens onvoorziene omstandigheden vanuit Iran de boot naar Dubai nemen. Na enkele mailtjes was ik met de kerst- en nieuwjaarsperiode heel erg welkom in hun residentie ergens in Dubai. 14 dagen heb ik mogen genieten van hun gastvrijheid en hun personeel, dat ook nog eens kookte en ervoor zorgde dat ik niets te kort kwam. Gedurende die tijd ontmoette ik ook nog mijn toenmalige ex-baas en 'vriend' die zijn kerstverlof met zijn familie daar doorbracht. Het leven van een gelukkige fietser was vol verrassingen." Uiteindelijk bereikte je met Bluff, het zuidelijkste punt in Nieuw Zeeland, je einddoel. Hoe voelde dat? Ludo: "Aankomen in Bluff voelde een beetje raar. Het was die dag vrij koud en ik had zo geen verbinding met die plaats. Het was dan wel het verste punt maar het voelde nog niet het einde van mijn tocht. Vertrekken aan de vuurtoren op het noordelijk eiland daarentegen was veel leuker. Het was toen mooi weer en het was bijzonder voor mij omdat jullie me met de Jucy, na een weekje samen toeren, tot daar gebracht hadden. Dit waren één van die bijzondere gebeurtenissen op mijn fietstocht, die mijn reis kleur gaven. Jullie ook heel erg bedankt! En het leukste is nog dat we er een mooie vriendschap aan over houden." Hoe kijk je er op terug, nu 4 jaar later? Ludo: "Ik ben heel blij dat ik de fietstocht heb gemaakt, het was uiteindelijk mijn droom. Ik wilde later niet op mijn sterf bed liggen en moeten vaststellen en zeggen: '...had ik het toch maar gedaan'." Heeft de reis je veranderd? Ludo: "De reis heeft me veel gebracht! Niet alleen de vele mooie ervaringen en ontmoetingen, maar ik heb ook kunnen vaststellen dat mensen, ongeacht hun religie, vooral vrede, vreugde en liefde willen. Maar ik ervaar ook dat na mijn reis, pas mijn echte reis is begonnen. De reis naar mijn innerlijke zelf. Dat is heel confronterend, maar heel boeiend." "Ik wil later niet op mijn sterfbed liggen en moeten vaststellen: Je zei eerder dat je een blog bij hield... Ludo: "Mijn verhalen heb ik geschreven vanuit mijn eigen kwetsbaarheid. Mij openstellen voor mijn eigen gevoeligheid en innerlijke beleving om van daaruit te delen wat ik ervoer. Dat was voor mij een hele uitdaging daar mensen mij zo niet kenden. Door op deze manier te schrijven deelde ik heel persoonlijke dingen met mensen die ik niet of minder goed kende. Dat was een heel mooie ervaring en wisselwerking, maar wel heel intens. Zowel het schrijven van de verhalen en het beantwoorden van de vele mails ging ten koste van al mijn vrije tijd, al is dit niet negatief bedoeld. Gaande weg heb ik deze manier los gelaten en ben ik minder frequent gaan schrijven, zo'n 1x per maand." Heb je nog fietsplannen? Ludo: "Dit jaar zou ik nog graag doorheen Engeland en Schotland fietsen. Daarna ga ik naar de Balkan landen met als hoofddoel het bezoeken van de piramides in Bosnië, om vervolgens van daaruit verder naar Noorwegen door te reizen om het Noorderlicht te zien. Dan ga ik dit koppelen aan een vriendin haar reis, die onderweg gaat met een camper. Maar de plannen zijn al enkele keren veranderd, dus ik ben benieuwd wat het uiteindelijk gaat worden want verschillende factoren spelen mee. Dat is het verschil met alleen reizen." Gegevens:Ludo Linden
Fietstocht: Hechtel, België - Bluff, Nieuw Zeeland Wanneer: 02/04/2011 - 09/2015 Fiets: Santos travel master 2.8 Afstand: 56.000 km Bagage: 40 kg aan de fiets Blog : www.freeandunlimited.be
6 Reacties
|