November 2020, Mol, BelgiëIn een guesthouse, ergens in Maleisië, kwam ik ooit deze quote tegen: "Ik ontdekte dat ik reis met een rugzak vol souvenirs voor een appartement die ik niet heb, terwijl mijn tandenborstels in badkamers over de ganse wereld rusten". En het klopt wel. Of je nu een gewone vakantieganger bent, een enthousiaste citytripper, een doorwinterde backpacker of simpelweg reist voor je job, ...een mens heeft al snel de neiging om een souvenir van de bestemming mee te nemen. Vaak zijn deze willekeurig, gewoon om iets te hebben dat je huisje opfleurt en je herinnert aan een leuke vakantie. Maar soms gaan reizigers op zoek naar specifieke dingen, zoals vingerhoedjes, koelkastmagneten,... en leggen daar uitgebreide collecties van aan. Gitte zocht het nog iets verder. Tijdens het reizen begon ze exemplaren van De Kleine Prins in de lokale taal te verzamelen. Wanneer ben je begonnen met het verzamelen? Gitte: "In 1993 heb ik mijn eerste boek gekocht, in het Frans, maar het echte verzamelen is wat later begonnen. De eerste jaren ging het vrij hard en tegenwoordig komen er per jaar een stuk of drie exemplaren bij." Waarom net De kleine prins? Gitte: "De Kleine Prins is wat mij betreft het enige boek dat als kinderboek verkocht wordt, maar eigenlijk voor volwassenen geschreven is. Wellicht vinden sommigen dat dat ook voor de bijbel geldt, maar ik heb tot nu toe nog geen enkel boek gelezen dat zo bijzonder gelaagd is. Bovendien vind ik dat een mens nooit genoeg boeken in huis kan hebben en De Kleine Prins is zowat overal te koop. Je krijgt het ook gemakkelijk in je koffer en voorbij de douane; we hebben ooit ellenlang moeten wachten omdat iemand een pot zand en stenen meesleepte en dat als diefstal van de natuurlijke rijkdommen beschouwd werd. Een papieren souvenir is dan wel handiger…" Hoeveel heb je er al en in hoeveel talen? Gitte: "De teller staat nu op 79 boeken in 72 talen, streektalen en dialecten. Ik zou ze natuurlijk gemakkelijk online kunnen bestellen, maar ik houd eraan ze in de landen waar de talen gesproken worden te kopen. Al moet ik toegeven dat ik één keer valsgespeeld heb en letterlijk achter de schermen van de boekenbeurs in Frankfurt een boek gekocht heb." "De teller staat nu op 79 boeken in 72 talen, streektalen en dialecten." Wat is je meest bijzondere versie en waarom? Gitte: "De Zuid-Koreaanse versie is werkelijk een pareltje, zowel qua omslag, opmaak, papier en tekeningen. De Kleine Prins 'nieuwe stijl' vind ik trouwens niet erg geslaagd, geef mij maar de oude versie van het mannetje. In Cambodja ben ik in plaats van in een boekenwinkel in een verhoorkamertje van een politiebureau beland (daar wil je echt niet zijn), in Thailand heb ik de verkoper letterlijk van me af moeten slaan, in Vietnam kregen ze de slappe lach en sloten ze de tent, in Libanon begon de verkoopster te huilen en zo hangen er aan de meeste boeken ook maffe en soms ook ontroerende herinneringen vast." In een verhoorkamertje van een politiebureau...? Hoe kwam je daar terecht? Gitte: "Mijn reisgenoten gingen ergens iets drinken of ook naar een winkel, dat weet ik niet meer zo precies, maar ik ging “even” op zoek naar een boekhandel. Google maps en translate denk je nog maar even weg en de eerste die ik aansprak wees naar links, de tweede naar rechts, nummer drie haalde zijn schouders op, nummer vier begreep mij niet en ik hem niet, dus vouwde ik mijn handen open in de hoop dat hij zou begrijpen dat ik een boekenwinkel zocht. Betekent dat gebaar in Cambodja nu iets heel anders dan hier of dacht die man, ik breng dat kind maar naar de politie die zullen het wel weten...? In elk geval werd ik twee straten verder bij een duf, zweterig kot afgezet waar ze me in een kamertje op een rieten kruk lieten wachten naast een ventilator (dat gezwiep de hele tijd!) en een vrouw die aan haar middagdutje bezig was. Uiteindelijk kwam iemand die wat Engels sprak en me de weg wees en deed de hoogste in rang, of zo gedroeg ie zich toch, nog nukkig omdat ik weigerde een papier te ondertekenen. Sindsdien heb ik steeds een afbeelding van het boek mee op reis…" Koop je ze allemaal zelf? Of worden er ook boeken voor je meegebracht? Gitte: "Vrienden en familie denken ook aan mij als ze ergens zijn en een bijzondere versie zien liggen. Dat is dan natuurlijk een mooi cadeau. Zo bracht mijn tweelingzus de Zuid-Amerikaanse versies voor me mee, de Afrikaanse mijn ouders en een collega en dankzij jullie staat nu ook het boek uit Oost-Timor in mijn kast te blinken!" Welke wil je nog hebben voor je verzameling? Gitte: "Als het even kan, alle versies in de meer dan 300 talen, maar ik zou al heel erg blij zijn met de versies in het Papiaments (een creoolse taal die wordt gesproken op de eilanden Aruba, Bonaire en Curaçao, red.) en Sanskriet (oude Indo-Arische taal dat vandaag nog gelinkt is aan het boeddhisme en hindoeïsme, red.) en de landen Afghanistan, Madagascar, Jamaica, Jordanië en Senegal." "Zo hangen er aan de meeste boeken ook maffe en soms ook ontroerende herinneringen vast" Heb je de neiging om een reisbestemming te kiezen in functie van een nog ontbrekend boek? Gitte: "Doorslaggevend zal het niet zijn, maar die neiging heb ik zeker wel." Je sprak eerder over een nieuwe stijl van De Kleine Prins, maar bestaan er ook varianten op? Zoals strips, Manga, lokale artiesten...? Gitte: "Goeie vraag, durf ik niet meteen op antwoorden. Ik neem aan dat naast het auteursrecht er ook portretrecht op de afbeelding rust. Het “oude” mannetje vind ik in elk geval een stuk sympathieker dan de nieuwere versie. Manga strips ben ik nog niet tegengekomen, kleurboeken en -platen en luisterboeken dan weer wel." Even wat anders. Wat is je favoriete reisbestemming en je mooiste herinnering? Gitte: "Dat is een moeilijke ;-). Het zal wel aan mij liggen, maar ik heb al bij de gekste taxichauffeurs in de auto gezeten en ben al de raarste kwieten tegengekomen. Evengoed ontzettend lieve, gulle, warme, boeiende mensen. Ik heb hele mooie herinneringen aan vele reizen, mensen die je ontmoet, landschappen, musea die je bezoekt, situaties waarin je terechtkomt, maar mijn absolute nummer één is (en blijft wellicht) Australië." Waar wil je nog eens naartoe? Gitte: "Japan staat op één, Nieuw-Zeeland krijgt het zilver en Namibië mag ook mee het podium op. Dichter bij huis staan Lyon en Bologna bovenaan het verlanglijstje." "We hebben ooit ellenlang moeten wachten omdat iemand een pot zand en stenen meesleepte. Dat werd als diefstal van de natuurlijke rijkdommen beschouwd." Je woont zelf ook in Frankrijk. Waar precies? Gitte: "In Thionville in de Grand-Est, zowat letterlijk tussen Luxemburg stad en Metz. Bij deze een beetje reclame: ik begrijp niet dat zoveel Belgen na hun vakantie in het zuiden, op de terugweg maar door blijven karren om dan nog snel in Luxemburg te kunnen tanken en de volgende dag barstende hoofdpijn hebben want “we dachten dat we bijna thuis waren maar dat laatste stuk was er echt teveel aan”. Metz is een prachtige stad, je neemt de afrit en bent in nog geen twee minuten in het centrum, er zijn hele gezellige pleintjes met cafés en restaurants,… waarom dan geen pauze nemen in Petit Paris zoals de stad hier genoemd wordt, maar op een stinkende parking in Luxemburg een bekertje lauwe koffie en een zompige sandwich en een wafel naar binnen werken?" Je maakt reclame voor Metz. Als mensen er effectief stoppen om het te bezoeken, wat mogen ze dan zeker niet missen? De binnenstad van Metz is niet zo erg groot en bovendien autoluw. Ik zou aanraden om het wandelpad naast de rivier te volgen. Na anderhalf uur ben je rond en kom je langs de kathedraal, de verdedigingsmuur en gildetorens, twee parken, het Centre Pompidou en tig leuke pleintjes. *** Wij verrasten inderdaad Gitte reeds met een versie van De Kleine Prins in het Tetun, het belangrijkste dialect in Oost-Timor. Nu is er een nieuw boek onderweg naar Gitte die we onlangs tegenkwamen in een klein boekwinkeltje in Vientiane, de hoofdstad van Laos. Als wereldreizigers verzamelden wij natuurlijk ook al heel wat souvenirs. Maar het deken waar ik, Nicolas, mijn landenbadges die ik tijdens het reizen vind, op bevestig, heeft toch de grootste emotionele waarde. Vertel ons in een reactie hieronder wat jouw meest waardevolle reissouvenir is of welke prachtige collectie je, zoals Gitte, aan het aanleggen bent. We zijn benieuwd :)
1 Reactie
|