Juni - Juli 2019, Nieuw ZeelandNieuw Zeeland, het land waar ik, Tessa, mijn hart verloren heb en altijd naar zal verlangen waar ik ook ben in de wereld. Waarom vraag je je misschien af? Wel, het is er buitengewoon mooi met fantastische landschappen, woest en vriendelijk, ruw en glooiend. Je hebt bijna altijd en overal een uitgestrekt en adembenemend vergezicht. Is het niet op de besneeuwde bergtoppen, de heuvels of de schapenweiden dan is het op de prachtige kusten. Elk weer verschillend maar zovelen ongerept en puur. Je hebt er de vele vogels die je ook effectief vaak ziet en die je op elke wandeling vergezellen. De mooie fantail is daar een krak in. Hij volgt je omdat hij bij elke voetstap of rimpeling van gras beloond wordt met een bende kleine insectjes die opvliegen. Ook de kiekendieven zie je elke dag rondcirkelen op zoek naar possums en konijnen. En als je het geduld en geluk hebt kan je zelfs pinguïns of albatrossen spotten. Dan zijn er de schapen, de donzige grazende bolletjes die ik altijd wil beginnen aaien als ik ze zie staan in de weiden. Alles is zo puur, er wonen weinig mensen en er is vrijwel nooit file. De lucht is er zuiver en de zeehonden en de zeeleeuwen liggen er onbezonnen te zonnen op de stranden. De zomers zijn er lang en warm en de winters zijn er kort en niet al te koud, al kan het zeker vriezen, maar de dagen zijn veel zonniger. En het verschil tussen dag en nacht is veel groter. Al vriest het ’s nachts, overdag kan het makkelijk 15gr worden. De mensen leven er een simpeler en er zijn een hoop minder regeltjes en wetten dan in België. 100% van hun elektriciteit is opgewekt door waterkracht en 10 keer goedkoper dan in België. Men kent er wel geen centrale verwarming, maar voor de korte winter verwarmt men met heatpumps (warme airco’s) of hout. Dat is dan wel iets waar wij ons moesten aan aanpassen. De mensen zijn er super actief en gehard. Je ziet vele nieuwzeelanders in de winter nog steeds met een korte broek en flipflops rondlopen terwijl wij een muts en handschoenen aanhebben…vandaar geen centrale verwarming waarschijnlijk…? Echt een gek zicht! In Nieuw Zeeland moet je je ook niet ergeren aan afval dat rondslingert of te weinig open ruimte of te weinig natuur of bomen of teveel files of slechte lucht. Je hebt er wel een grote kans op aardbevingen (cfr Christchurch 2011) en er zou nog wel eens een vulkaan kunnen uitbarsten. Maar dat weegt niet op tegen al het moois dat je te zien krijgt als je er rondtoert. Bovendien wordt je getrakteerd op duizenden perfect aangeduide wandelingen over heel het land. Van 10 min benenstrekkers, over meerdaagse trektochten van hut tot hut tot de grote Te Araroa lange afstandstrekking (van Cape Reinga in het noorden tot Bluff in het zuiden, +/-3000km). Wij hebben een aantal van onze favoriete wandelingen opgelijst. Je kan op vele ‘voorziene’ plaatsen gratis kamperen met je self-contained camper. En daar zitten echt pareltjes van overnachtingsplaatsen tussen…. Je hebt hier een app voor om ze te vinden. Download voor Apple / Download voor Android Rond Queenstown kan je alle mogelijke adrenaline activiteiten doen die je maar kan bedenken en er ook nog eens skiën in de winter. Met andere woorden, het is er perfect! Ware het niet dat ‘de schepper’ toen dacht…mmm…dat kan niet, ik ga er een pot zandvliegen over uitstrooien dan hebben de mensen er toch iets om over te klagen. Dju toch! En het zijn echt heel vervelende beestjes. In de zomer zijn ze op sommige plaatsen overweldigend en ze bijten je als zot. En het erge is dat een beet best een paar weken kan najeuken… En ik spreek uit ervaring! Deze periode (juni/juli 2019) hebben we 5 weken in onze Jucy camper rondgetoerd op het Zuidereiland en 2 weken verbleven bij onze vrienden Els en Paul in Diamond Harbour nabij Christchurch. Een ontzettend fijn verblijf! We hebben er even genoten van een echte warme ‘thuis’. We hebben gekaart, gekookt, gegeten, gewandeld, mosselen gezocht, gepuzzeld, koffie gedronken, hout gestapeld, gekeken ‘My kitchen rules’ en meegedaan aan een kwis in het centrum. Dankjewel Els en Paul voor ons verblijf, we missen jullie, maar we komen zeker nog eens terug, maar dan misschien toch niet meer in de winter ;-). De 5 weken in onze camper waren redelijk rustig, we hebben net als de vorige keer het zuidereiland doorkruist, maar nu gefocust op de plaatsen die we vorige keer links hadden laten liggen. Door de winterse koude of een regendag hebben we wel eens meer een koffiebar bezocht. We nemen jullie even mee naar 6 van onze mooiste momenten deze trip: Motueka: Hier hebben we een zeer mooie, zonnige en gemakkelijke wandeling gemaakt langs het strand, het stadje en de waterplassen vol met reigers, ijsvogels en scholeksters. Met onderweg een picknick en een koffie met gebak op het terras van de plaatselijke koffiebar met uitzicht op de haven. Een heerlijke dag! Kettlehole track: Deze wandeling in de stralende winterzon met voortdurend een uitzonderlijk mooi zicht op Lake Pukaki en de verrassing van een kudde schapen die ons tegemoet kwam, maakte het een dag om zeer dankbaar voor te zijn. Mount-Cook-Dag: Die ochtend stonden we in Twizel op met de zon op onze ramen en reden na een heerlijk ontbijt langs het meer Pukaki naar Mount Cook Village. Een klein dorpje met vooral logementen, het Edmund Hillary museum en een groot Visitor Center, allemaal aan de voet van de 3724m hoge Mount Cook. We hebben er een heerlijke wandeling gemaakt naar de voet van de Tasman Gletsjer en zagen grote stukken ijs in het kristalheldere ijskoude water drijven. Een boke met choco eten met deze spectaculaire uitzichten is dan ook buitengewoon fantastisch! We dronken nog een lekkere koffie en dwaalden door het informatiecentrum met allerhande weetjes en natuurlijk heel wat uitleg over het leven van de man die samen met Tenzing Norgay, zijn sherpa, als eerste de Everest beklom: Edmund Hillary. Met de ondergaande zon in onze rug reden we terug richting Twizel, alles werd roze en we konden het niet laten om toch nog regelmatig eens te stoppen en achterom te kijken om te genieten van dit prachtig schouwspel Een fantastische dag! Peninsula walk Tekapo: Na een ijskoude nacht en de vries nog plakkend op de velden begonnen we aan deze prachtige wandeling. We liepen doorheen het wiegende gele dorre gras en konden bij elke blik genieten van machtige zichten over het turquoise meer Tekapo, vergezeld door de omliggende majestueuze besneeuwde bergen. Een wandeling om nooit te vergeten. De noordelijke Westkust: Via Westport zijn we de verdere Westkust eens naar het noorden afgereden tot waar de weg stopt en we het eerste stukje van de Heaphy Track (Great Walk) hebben gewandeld tot aan Scotts Beach. Een wandeling doorheen een bos van Nikau palmen en een zeer woeste en onstuimige kuststrook met heerlijke wit zand, ruig opspattend water maar met spijtig genoeg toch een hoop zandvliegen! We zijn er dus niet zo lang kunnen blijven. Het onbekende Otago: De loop Dunedin, Roxburgh, Alexandra, Ranfurly, Middlemarch, Dunedin is een streek die weinig betreden wordt door reizigers. Ze is nochtans zeker de moeite waard. Het was een zeer aangename en verrassende dag voor ons. De landschappen waren prachtig, de wegen verlaten en de oude postkantoren en treinstations veel voorkomend. Een streek die we de volgende keer zeker eens in de zomer en met wat meer tijd willen aandoen. Voor de fietsers onder jullie, er lopen een paar prachtige meerdaagse fietsroutes doorheen deze streek. Gebruikmakend van de vroegere spoorlijnen. Tijdens onze winterse roadtrip hadden we veel zonnig weer, maar ook erg koude nachten en een paar behoorlijke regendagen. De voor- en nadelen van reizen door Nieuw Zeeland in de winter vind je hier.
Na afscheid genomen te hebben van Els en Paul vlogen we eind juli richting Perth in Australië. Daar zou weer een heel ander avontuur beginnen…
2 Reacties
|