Aug-Okt 2019, Boyup Brook, Western AustraliaIn augustus, september en oktober 2019 hebben we 2,5 maand doorgebracht als vrijwilligers op de bio dynamische boerderij GardenUp in het kleine dorpje Boyup Brook in West Australië. Dat was een hele belevenis! Wat we hier allemaal geleerd, ervaren en gedaan hebben, zal ons voor altijd bijblijven. En wat hebben we er zoal gedaan? We verzorgden er elke dag zo’n 50 kippen en raapten hun eitjes, we genoten van de aanwezigheid van de 3 honden en Minoes de poes, we hielpen boer Tim bij het hoeden van de koeien en schapen en we hebben veel gewied, veel gezaaid, geplant en geoogst in Tim zijn moestuin. We hebben getracht het watertankproject af te werken en hierbij was graven de boodschap. We assisteerden Tim bij het scheren van de konten van alle schapen (tegen DE vlieg) en het oormerken van de lammetjes en de kalfjes. We genoten van het lekkere en LOFLI eten! Ja hoor, we creërden zelfs een anagram voor ons heerlijke eten. L.O.F.L.I.: Local - Organic - Fresh - grown with Love - In season En Jacqueline leerde ons om zelf brood te bakken in de oven en zelf rijstmelk of havermelk te maken! Mmmmmm...! Af en toe hielden we een BBQ van eigen schapen- of rundsvlees en dan haalde Tim zijn gitaar wel eens boven en genoten we van zijn prachtige zelfgeschreven muziek en van de wonderbaarlijke sterrenhemel boven onze hoofden! Zo duidelijk zichtbaar die melkweg en miljarden sterren. O ja, en naast de gitaar kwam er ook nog een kleine djembé boven water en kon ik me even uitleven in het begeleiden van Tim en wat eigen djembégeroffel. Een fijne ervaring! We hielpen ook bij de opbouw voor het 20-jaar-een-Aussie-feest voor Jacqueline. Daarbij construeerden we een partytent met zowat vanalles die op een boerderij rondslingert. We plukten citroenen, limoenen, pompelmoezen en sinaasappels uit de weelderige fruitgaard van Tim en Jacqueline. We verdeelden de bio dynamische activator 500 over de schapenweiden en GardenUp zelf en we woonden een koehoorn opgraving en verzameling van diezelfde 500 bij. Een speciale dag! En je bent niet de enige die zich afvraagt wat die 500 nu in hemelsnaam is. Daarom verwijzen we jullie graag door voor wat meer info hierover. We hebben niet alleen gewerkt natuurlijk. We verkenden Boyup Brook al wandelend, verbaasden ons over de wilde bloemenpracht in de lente (o.a. orchideeën en de speciale Kangeroo pole) en genoten van een koffie met gebak in The Treehouse. We namen deel aan een begeleide wilde bloemen wandeling in Perup Forrest. We kregen er heel interessante verhalen te horen over de fauna en flora van een Aboriginal. Hun kennis is fenomenaal. En wist je dat de aboriginals hier 6 seizoenen hebben ipv 4? Met Coconut, de auto van Jacqueline, kregen we de kans om 3x de verdere omgeving te verkennen. Dit was heel fijn! Bridgetown, Balingup en Nannup hebben geen geheimen meer voor ons. Je rijdt er tussen de weiden en velden vol met schapen en koeien. Je waant je eigenlijk helemaal niet in Australië. Toch niet in dit seizoen. Het lijkt eerder op de Eifel, maar dan zonder de typisch Duitse dorpjes. De Margaret River en Augusta regio hebben dan weer hele mooie (surf)stranden, wijngaarden en prachtige bossen met gigantisch hoge bomen, waartussen de sierlijke aronskelken volop in bloei stonden. In het zuiden (Albany, Denmark en Walpole) verkenden we de prachtige maar woeste en gevaarlijke kusten. Van ver zagen we tevens een spelende walvis en van dichtbij een hele ‘kudde’ pelikanen. Tijdens al deze verkenningen ontdekten we wel dat de hele regio het zelfde soort landschap heeft en absoluut niet het typische Australische gevoel geeft. Om echt in ‘het droge en rode aarde gebied’ te komen hadden we nog wel een paar extra km moeten afleggen. Hierbij beseften we ook hoe GROOT Australië eigenlijk wel niet is! Het is enorm! Terwijl we tijdens onze uitjes, qua afstand iets meer dan ons Belgenlandje doorkruisten, ben je in Australië eigenlijk nog nergens. Tijdens de tijd op de boerderij genoten we erg van het verzorgen van de kippen en kregen we echt een band met die dieren en merk je dat ze echt allemaal een eigen karakter hebben! Zo was er het kleine koppeltje Louise en Rambo. De kleinsten van allemaal, maar ook de 2 dappersten. Rambo nooit verlegen om vanop de hoogste tak zijn kukulekuuuu ten berde te brengen. Al was deze een beetje hees en lang niet zo krachtig als deze van de andere hanen, maar dat deerde hem niet! Hij was DE man! Ook de situatie met DE BLAUWE EMMER was vaak hilarisch. In de keuken gebruikten we een blauwe emmer voor het keukenafval. EN daar waren de kippen verzot op. Elke keer als ze ons zagen lopen met DE blauwe emmer kwamen ze allemaal achter ons aan gewaggeld om als eerste de restjes uit de emmer te bemachtigen van zodra die op de composthoop ging. Heel grappig! De schapen, dat is nog een ander verhaal. We ontdekten dat deze beesten enorm krachtig en koppig kunnen zijn! Maar ze volgden onvoorwaardelijk de kudde, die beschermd werd tegen vossen ed. door de 2 alpaca’s, Alcapone en Crash. Alleen de lammetjes zijn wat wispelturiger en onberekenbaar. Daar hadden we veel meer werk mee om ze achter een bepaalde omheining te krijgen. We kregen natuurlijk hulp van Toss, de schaapsherder. Hulp… t’is te zeggen. Helemaal bij de zaak was hij ook niet altijd ;-) of hij had zin om het schapedrijven heeeeeel lang te laten duren omdat hij het zo leuk vond… of hij wou er soms gewoon bij gaan liggen om de schapen te bestuderen. Zo ging het natuurlijk niet voorruit, soms tot frustratie van Tim. Maar uiteindelijk kwamen alle schapen wel altijd op de juiste plek terecht. Bij deze heb ik dus eindelijk een hele hoop schapen en lammetjes vastgehad. Ze zijn super zacht en hebben enorm veel wol, maar ze zijn verschrikkelijk sterk! Als een schaap in de verkeerde richting in de rij stond, had ik al mijn kracht nodig om het terug omgedraaid te krijgen. We hebben gezweet! Bij de koeien moesten er ook wel regelmatig verplaatsingen gebeuren. Zo moesten de nieuwe kalfjes oormerken krijgen, de stieren worden afgezonderd of eentje getransporteerd om bij een naburige boer zijn ‘job’ te doen. Het controleren en vinden van de hoogzwangere koeien nam ook de nodige tijd in beslag omdat de weiden geweldig groot zijn. Het was steeds een aantal km rijden met de 4x4 of wandelen door de bush voor we ze hadden gevonden. Om dan gelukkig te constateren dat alles goed ging zowel met de moeder als het 1dag oude kalfje, dat nog wat wankel maar goed op zijn poten stond. Bij het hoeden van de koeien kregen we ook de hulp van Toss, maar hij moest soms zelf oppassen voor de kleine stieren die hem uitdaagden en vaak niet wilden meewerken. De stieren vonden het vaak ook nodig om elkaar uit te dagen en te beginnen vechten en zo opnieuw heel de kudde op hol lieten slaan! We hebben wat afgeroepen en aangespoord tijdens deze bijeendrijvingen. Waar we eigenlijk altijd erg verwonderd over waren dat het toch wel redelijk vlot verliep. Dankjewel koeien voor jullie medewerking! We zijn op de boerderij aangekomen rond 1 augustus. De winter in West Australië. Het was er overdag tussen 8 en 12 graden en het kon ‘s nachts wel eens vriezen of rond het vriespunt hangen. De houtkachtel/oven werd dus 24u aangehouden, want centrale verwarming, dat heeft men niet in Australië. Maar overdag schijnt zo vaak de zon dat dat niet nodig is. En zelfs in de winter kan de zon behoorlijk branden hier. Je hebt hier ook geen droogkast nodig. Het regent zo weinig en het is hier zo’n droge luchtvochtigheid dat je was in een uurtje droog is als hij in de zon hangt. Zelfs in de winter. Eens september voelde je dat de lente in aantocht was. Je had al eens dagen van 20 of 25 graden en alle bomen kwamen vol bloesems te staan. Zo prachtig! Het hebben van een moestuin in West Australië is absoluut niet te vergelijken met die in België. In België is je moestuin grotendeels in rust tijdens de winter en moet je heel erg opletten voor vorst als je in de lente al dingen zaait en plant. En is water vaak geen probleem, al kan er wel eens een droge periode zijn in onze zomer. Maar in Australië is die droogte het grootste probleem! Al vanaf de lente is regenval schaars en klimmen de temperaturen…dus je moet je moestuin water geven of alles verdroogt. Maar ook water is kostbaar en duur in Australië, dus je kan eigenlijk maar net genoeg geven om de plantjes te laten overleven en te groeien. De grond zal nooit door en door nat zijn. Een voordeel is dan weer dat je moestuin gewoon door blijft gaan in de winter. Dus de snijbieten blijven gewoon staan en blijven bladeren produceren. Ook de broccoli planten blijven doorgroeien en groenten geven. Het kan zeker wel eens vriezen, maar voor die grote planten is dat geen probleem. Als men in Australië compost wil hebben van eigen tuin, moet er in de winter/lente zoveel mogelijk vers groen gewied en gemaaid worden om dat onder je compost te doen, want van zodra de lente bezig is verdord alles en is er geen groen meer te bespeuren… In België beginnen we pas groen op onze composthoop te doen vanaf de lente en kan het eigenlijk heel het jaar door. Vanaf de lente is er ook een groot brandgevaar in Australië en zijn open vuren verboden. Iedereen moet dan rond zijn huis zorgen dat bepaalde graszones heel laag worden gehouden als brandstop. In België zijn we dan weer verplicht om sneeuw te ruimen voor onze deur…tja…ieder land heeft zijn eigenheden ;-) Australiërs (behalve in de steden) gaan ook nooit te voet. Ze rijden zelfs met de auto naar hun garage achteraan hun domein, als ze iets nodig hebben. Wij gingen vaak te voet door het dorp om naar de winkel of kapper te gaan en dan zagen we nooit iemand te voet op straat. Alleen maar auto’s. Dat is natuurlijk enerzijds door de warmte, anderzijds door de grote afstanden die er gewoonlijk worden afgelegd. Een boer moet hier soms 40 km rijden om zijn koeien- of schapenweiden te bereiken. En dan nog een hoop kilometers met de 4x4 om ze te vinden en alles te checken. Nogmaals! De afstanden zijn hier enorm! Wat is ons Belgenlandje dan klein ;-) Onze tijd op GardenUp was een echte levenservaring en we willen Tim en Jacqueline heel erg bedanken omdat ze ons deze kans hebben gegeven. Ook alle dieren verdienen een bedankje en zeker de 3 honden, Toss, Frodo en Bobby, Minoes de Poes, en niet te vergeten de toy poedel Chocco van Jacquelines dochter, voor alle liefde en enthousiasme die we van hen hebben gekregen. We missen jullie allemaal, maar we houden zeker contact!
Indien er iemand interesse heeft om hier ook vrijwilligerswerk te doen, geef ons gerust een seintje en dan brengen we je in contact met Tim en Jacqueline.
6 Reacties
|